ΒΒΚ - Τα ΝΕΑ ΜΑΣ

Tα εντυπωσιακά αρχοντικά που ομορφαίνουν τις γειτονιές του Λος Άντζελες, είναι έμπνευση και σχέδια του θρυλικού αρχιτέκτονα Πολ Ρ. Ουίλιαμς (Paul R. Williams). Όπως γράφει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι ο πρώτος Αφροαμερικανός και πρωτοπόρος σχεδιαστής πολλών από τα πιο εμβληματικά κτίρια του Λος Άντζελες, συμπεριλαμβανομένων τμημάτων του Διεθνούς Αεροδρομίου, του ξενοδοχείου Beverly Hills και σπίτια των Φρανκ Σινάτρα, Κάρεϊ Γκραντ και Λουσίλ Μπολ-, γεγονός που του χάρισε το παρατσούκλι ο «Αρχιτέκτονας των Αστέρων».
Εκτός όμως από τη διάρκειας 50 χρόνων, αξιοζήλευτη καριέρα του στον σχεδιασμό των 3.000 κτιρίων και κατοικιών διασημοτήτων, ο Πολ Ρ. Ουίλιαμς έμεινε στην ιστορία ως υπέρμαχος και φωνή των μειονοτήτων σε μια εποχή που οι φυλετικές διακρίσεις «οργίαζαν» στις ΗΠΑ, ανοίγοντας τον δρόμο με το παράδειγμά του για όποιον μη λευκό ακολουθούσε τα βήματά του. «Η δύναμη του παραδείγματος είναι ισχυρή», έγραψε ο Ουίλιαμς το 1937 στο περιοδικό «I Am a Negro». «Πριν από λίγες δεκαετίες οι οι μη λευκοί δεν είχαν παραδείγματα για να τους παρακινήσουν. Αλλά τώρα, βλέποντας άνδρες και γυναίκες του ίδιου χρώματος να βελτιώνουν την κατάστασή τους άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι οι ίδιοι -ή τα παιδιά τους- μπορούν να κάνουν το ίδιο».
Γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1894 σε μια μεσοαστική οικογένεια στο Μέμφις. Έχασε και τους δύο γονείς του από φυματίωση σε ηλικία 4 ετών και στάλθηκε σε ανάδοχες οικογένειες μέχρι να υιοθετηθεί. Αφού σπούδασε στη Σχολή Τέχνης και Σχεδιασμού του Λος Άντζελες και στο Ινστιτούτο Σχεδιασμού Beaux-Arts της Νέας Υόρκης, εργάστηκε ως αρχιτέκτονας τοπίου, ενώ αργότερα απέκτησε πτυχίο αρχιτέκτονα μηχανικού από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. Σε ηλικία 27 ετών, έγινε πιστοποιημένος αρχιτέκτονας και άνοιξε το δικό του γραφείο τον επόμενο χρόνο. Το 1923, έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός που εισήχθη στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων. Ο Ουίλιαμς, ο οποίος υπηρέτησε ως αρχιτέκτονας στο Πολεμικό Ναυτικό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν γνωστός για την παράξενη ικανότητά του να σχεδιάζει ανάποδα.
Επίσης, συνήθιζε να έχει τα χέρια του πίσω στην πλάτη, ώστε κανένας πελάτης να μην αισθάνεται υποχρεωμένος να του σφίξει τα δικά του. Παρόλο που συχνά δεχόταν απροκάλυπτο ρατσισμό και περιθωριοποίηση, ποτέ δεν τον επηρέασε προσωπικά και ποτέ δεν έγινε εμπόδιο στη δουλειά του. «Συνειδητοποίησα ότι με καταδίκαζαν, όχι λόγω έλλειψης ικανοτήτων, αλλά λόγω του χρώματός μου. Πέρασα από διαδοχικά στάδια αμηχανίας, άναρθρης διαμαρτυρίας, αγανάκτησης και, τελικά, συμφιλίωσης», λέει. «Καθώς μεγάλωνα και σκεφτόμουν πιο ώριμα, βρήκα ένα κίνητρο για προσωπική ολοκλήρωση και μια εμπνευσμένη πρόκληση.
Χωρίς να έχω την επιθυμία «να τους δείξω”, ανέπτυξα μια έντονη επιθυμία να “δείξω τον εαυτό μου”. Ήθελα να αποδείξω ότι εγώ, ως άνθρωπος αξίζω μια θέση στον κόσμο». Σύμφωνα με το Η&Β, ο Ουίλιαμς, διαμόρφωσε μόνος του ένα μεγάλο μέρος του σύγχρονου αστικού τοπίου, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι του στη Δυτική Ακτή. Η κληρονομιά του – απεβίωσε από διαβήτη το 1980 σε ηλικία 85 ετών- συνεχίζεται όχι μόνο μέσα από τις κατασκευές που έχτισε, αλλά και μέσα από εκείνους που συνεχίζουν την επιθυμία του να βοηθούν επίδοξους μη λευκούς δημιουργούς και επαγγελματίες να πετύχουν τα όνειρά τους.